23. kwietnia, w dzień męczeńskiej śmierci św. Wojciecha, z inicjatywy Młodego Kolpinga, w Zespole Szkół Katolickich, została zorganizowana piesza pielgrzymka do sanktuarium w Gorzędzieju, patrona świętego. 
Pielgrzymowanie jest wpisane w naszą tradycję religijną znaną już od czasów starożytnych. Najczęściej pielgrzymujemy do Miejsc Świętych w celu zadośćuczynienia za popełnione grzechy oraz prosząc lub dziękując za łaski. Pielgrzymem wszechczasów okazał się św. Jan Paweł II, który często znosząc niedogodności i narażając swoje zdrowie udawał się w różne strony świata po to, aby spotkać się z ludźmi i tym samym z Bogiem. 

Agata Grodź tak opisuje to wydarzenie „dla wielu z nas, uczniów ZSK, środa, 23. kwietnia, zaczęła się pozornie tak samo jak każdy inny środek tygodnia. Ten dzień miał jednak w sobie coś osobliwego. Coś, czego nie dało się ot tak, przeoczyć. Mówiły o tym wygodne buty na nogach, plecak z nieco innym bagażem niż zazwyczaj i porozumiewawcze spojrzenia na korytarzach. O 13.00 zamiast dzwonka, dało się słyszeć ostry dźwięk gwizdka i jasną komendę: RUSZAMY. Nie czekaliśmy na nic więcej. Ze skąpanego w słońcu Tczewa ruszyliśmy kolumną w stronę Gorzędzieja, gdzie mieliśmy nadzieję, przez wstawiennictwo św. Wojciecha, powierzyć Panu Bogu nasze prośby, intencje, z którymi wyruszyliśmy w tę krótką pielgrzymkę. Podczas tych paru chwil, w powietrzu, w unoszącym się kurzu na gruntowych drogach, podczas krótkiego postoju i zielonej trawy łaskoczącej w stopy, mogliśmy poczuć ducha zbliżającego się lata i zastanowić się, czy jako dojrzewający chrześcijanin potrafię dziękować Panu Bogu za najmniejszy szczegół, który mnie raduje, ale również za taki, który mi przeszkadza. O godzinie 15.00 w ślicznym, zabytkowym kościółku w Gorzędzieju, zakończyliśmy naszą drogę Mszą Świętą, którą odprawił dla nas ksiądz Dyrektor. Tak więc „Św. Jadwiga dotarła do św. Wojciecha”. Kiedy zamknę oczy wciąż widzę zielone łąki, spokojne, popołudniowe ulice i zdumione spojrzenia przypadkowo spotkanych przechodniów, na które chciało by się odpowiedzieć: „Dlaczego nie? Dlaczego nie ruszyć i nie opowiedzieć światu jak wielkiej doznał Miłości?”, a z uśmiechem dodać: Dlaczego się do nas nie dołączysz?